H APSAC (Αμερικανική Επιστημονική Κοινότητα για την Κακοποίηση των Παιδιών) Αναθεωρεί τους Ορισμούς της Ψυχολογικής Κακοποίησης

APSAC: The American Professional Society on the Abuse of Children

Η APSAC παρήγαγε/παρήγαγε μια σειρά δημοσιεύσεων σχετικά με την ψυχολογική κακοποίηση. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι κατευθυντήριες γραμμές πρακτικής για τη διερεύνηση και τον προσδιορισμό της υποψίας ψυχολογικής κακοποίησης παιδιών και εφήβων, η μονογραφία της APSAC για την ψυχολογική κακοποίηση (σε εξέλιξη) και άρθρα στο ενημερωτικό δελτίο της APSAC, το APSAC Advisor (σε εξέλιξη).

Η APSAC ενημερώθηκε ότι οι υποστηρικτές του Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης, της Διαταραχής Γονικής Αποξένωσης ή/και της Γονικής Αποξένωσης φέρονται να χρησιμοποιούν τους ορισμούς της APSAC για την ψυχολογική κακομεταχείριση για να ισχυριστούν ότι η APSAC υποστηρίζει τη γονική αποξένωση ως είδος ψυχολογικής κακομεταχείρισης. Ο ισχυρισμός της γονικής αποξένωσης διατυπώνεται πολύ συχνά χωρίς προσεκτική αξιολόγηση των ισχυρισμών για κακομεταχείριση παιδιών, βία μεταξύ συντρόφων και άλλες κακές πράξεις των γονέων, ιδίως σε διαφορές επιμέλειας (βλ. έγγραφο θέσης της APSAC σχετικά με τους ισχυρισμούς για κακομεταχείριση παιδιών και βία μεταξύ συντρόφων σε διαζύγια/λύσεις σχέσεων, 2016).

Αυτός ο λανθασμένος χαρακτηρισμός της θέσης της APSAC για τη γονική αποξένωση έχει διαπιστωθεί στην εκπαίδευση των υποστηρικτών της γονικής αποξένωσης, στις δημοσιεύσεις τους και στις δικαστικές καταθέσεις τους. Ο παρακάτω πίνακας παρέχει τους τρέχοντες εγκεκριμένους από την APSAC ορισμούς της ψυχολογικής κακοποίησης.

Η ψυχολογική κακοποίηση ορίζεται ως επαναλαμβανόμενο μοτίβο ή ακραίο περιστατικό ή περιστατικά συμπεριφοράς του φροντιστή που ματαιώνουν τις βασικές ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού (π.χ. ασφάλεια, κοινωνικοποίηση, συναισθηματική και κοινωνική υποστήριξη, γνωστική ενθάρρυνση, σεβασμός) και μεταφέρουν ότι το παιδί είναι άχρηστο, ελαττωματικό, κατεστραμμένο αγαθό, μη αγαπητό, ανεπιθύμητο, απειλούμενο, κυρίως χρήσιμο για την ικανοποίηση των αναγκών κάποιου άλλου ή/και αναλώσιμο. Ακολουθούν οι υποτύποι της και οι μορφές τους.

Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ/ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ενσωματώνει λεκτικές και μη λεκτικές πράξεις του φροντιστή που απορρίπτουν και υποβαθμίζουν ένα παιδί, συμπεριλαμβανομένων των εξής:

1. υποτιμητική, εξευτελιστική και άλλες μη σωματικές μορφές εχθρικής ή απορριπτικής μεταχείρισης,
2. ντροπή ή/και γελοιοποίηση του παιδιού, συμπεριλαμβανομένων των σωματικών, ψυχολογικών και συμπεριφορικών χαρακτηριστικών του παιδιού, όπως η εκδήλωση φυσιολογικών συναισθημάτων στοργής, θλίψης, θυμού ή φόβου,
3. ο συνεχής διαχωρισμός ενός παιδιού για να επικρίνει και να τιμωρεί, να εκτελεί τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού ή/και να λαμβάνει λιγότερα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία ή πόρους (π.χ. τρόφιμα, ρούχα),
4. ταπείνωση, ιδίως όταν εμφανίζεται δημόσια,
5. οποιαδήποτε άλλη σωματική κακοποίηση, σωματική παραμέληση ή σεξουαλική κακοποίηση που περιλαμβάνει επίσης την απόρριψη του παιδιού, όπως το να λέτε στο παιδί ότι είναι βρώμικο ή κατεστραμμένο λόγω σεξουαλικής κακοποίησης ή ότι του αξίζει- να βρίζετε το παιδί ενώ το χτυπάτε- να λέτε στο παιδί ότι δεν αξίζει να ικανοποιούνται οι βασικές του ανάγκες.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ είναι η συμπεριφορά του φροντιστή που απειλεί ή είναι πιθανό να βλάψει σωματικά, να σκοτώσει, να εγκαταλείψει ή να θέσει το παιδί ή τα αγαπημένα του πρόσωπα ή αντικείμενα σε αναγνωρίσιμα επικίνδυνες ή τρομακτικές καταστάσεις. Η τρομοκράτηση περιλαμβάνει τα εξής:

1. την υποβολή του παιδιού σε τρομακτικές ή χαοτικές συνθήκες,
2. τοποθέτηση του παιδιού σε αναγνωρίσιμα επικίνδυνες καταστάσεις,
3. απειλή εγκατάλειψης ή εγκατάλειψη του παιδιού
4. ο καθορισμός άκαμπτων ή μη ρεαλιστικών προσδοκιών με απειλή απώλειας, βλάβης ή κινδύνου σε περίπτωση μη εκπλήρωσής τους,
5. απειλή ή άσκηση βίας (η οποία αποτελεί επίσης σωματική κακοποίηση) κατά του παιδιού,
6. απειλή ή άσκηση βίας κατά αγαπημένων προσώπων, κατοικίδιων ζώων ή αντικειμένων του παιδιού, συμπεριλαμβανομένης της ενδοοικογενειακής/συντροφικής βίας που μπορεί να παρατηρηθεί από το παιδί,
7. παρεμπόδιση του παιδιού να έχει πρόσβαση στην απαραίτητη τροφή, φως, νερό ή πρόσβαση στην τουαλέτα,
8. παρεμπόδιση του παιδιού να κοιμηθεί, να χαλαρώσει ή να ξεκουραστεί,
9. κάθε άλλη πράξη σωματικής κακοποίησης, σωματικής παραμέλησης ή σεξουαλικής κακοποίησης που περιλαμβάνει επίσης τρομοκράτηση του παιδιού (π.χ. εξαναγκαστική συνουσία- ξυλοδαρμοί και ακρωτηριασμοί).

Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ/ΔΙΑΦΘΟΡΑ είναι πράξεις του φροντιστή που ενθαρρύνουν το παιδί να αναπτύξει ακατάλληλες συμπεριφορές και στάσεις (π.χ. αυτοκαταστροφικές, αντικοινωνικές, εγκληματικές, αποκλίνουσες ή άλλες δυσπροσαρμοστικές συμπεριφορές). Ενώ αυτές οι δύο κατηγορίες είναι εννοιολογικά διακριτές, δεν είναι εμπειρικά διακριτές και, ως εκ τούτου, περιγράφονται ως συνδυασμένος υπότυπος. Η εκμετάλλευση/διαφθορά περιλαμβάνει τα εξής:

1. μοντελοποίηση, έγκριση ή ενθάρρυνση αντικοινωνικής συμπεριφοράς (π.χ. πορνεία, παράσταση σε πορνογραφία, εγκληματικές δραστηριότητες, κατάχρηση ουσιών, βία ή διαφθορά άλλων),
2. μοντελοποίηση, έγκριση ή ενθάρρυνση της προδοσίας της εμπιστοσύνης ή της σκληρότητας προς ένα άλλο πρόσωπο,
3. μοντελοποίηση, έγκριση ή ενθάρρυνση αναπτυξιακά ακατάλληλης συμπεριφοράς (π.χ. γονιμοποίηση, ενηλικίωση, νηπιοποίηση),
4. υποβολή του παρατηρούντος παιδιού σε υποτιμητική, εξευτελιστική και άλλες μορφές εχθρικής ή απορριπτικής μεταχείρισης όσων έχουν σημαντικές σχέσεις με το παιδί, όπως οι γονείς, τα αδέλφια και οι εκτεταμένοι συγγενείς,
5. εξαναγκασμός της υποταγής του παιδιού μέσω ακραίας υπερβολικής εμπλοκής, παρεμβατικότητας ή κυριαρχίας, δίνοντας ελάχιστη ή καθόλου ευκαιρία ή υποστήριξη στις απόψεις, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες του παιδιού- εξαναγκάζοντας το παιδί να ζήσει τα όνειρα του γονέα, χειραγωγώντας ή μικροδιαχειριζόμενο τη ζωή του παιδιού (π.χ. πρόκληση ενοχής, καλλιέργεια άγχους, απειλή στέρησης της αγάπης, τοποθέτηση του παιδιού σε μια διπλή κατάσταση στην οποία το παιδί είναι καταδικασμένο να αποτύχει ή να απογοητευτεί, ή αποπροσανατολισμός του παιδιού δηλώνοντας ότι κάτι είναι αληθινό (ή ψευδές) ενώ προφανώς δεν είναι),
6. περιορισμός, παρέμβαση ή άμεση υπονόμευση της ανάπτυξης του παιδιού στους γνωστικούς, κοινωνικούς, συναισθηματικούς/συναισθηματικούς, σωματικούς ή γνωστικούς/βουλητικούς τομείς (δηλ. να ενεργεί από το συναίσθημα και τη σκέψη, να επιλέγει, να ασκεί βούληση), συμπεριλαμβανομένης της κατασκευασμένης από τον φροντιστή ασθένειας, γνωστής και ως ιατρική κακοποίηση του παιδιού,
7. οποιαδήποτε άλλη σωματική κακοποίηση, σωματική παραμέληση ή σεξουαλική κακοποίηση που περιλαμβάνει επίσης εκμετάλλευση/διαφθορά του παιδιού (όπως αιμομιξία και σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού).

Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ (αγνόηση) ενσωματώνει πράξεις του φροντιστή που αγνοούν τις προσπάθειες και τις ανάγκες του παιδιού να αλληλεπιδράσει (αποτυγχάνοντας να εκφράσουν στοργή, φροντίδα και αγάπη για το παιδί) και δείχνοντας ελάχιστα ή καθόλου συναισθήματα στις αλληλεπιδράσεις με το παιδί. Περιλαμβάνει τα εξής:

1. να είναι αποστασιοποιημένος και να μην συμμετέχει,
2. αλληλεπίδραση μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο,
4. αποτυχία έκφρασης ζεστασιάς, στοργής, φροντίδας και αγάπης για το παιδί,
5. συναισθηματική αποστασιοποίηση και απροσεξία απέναντι στις ανάγκες του παιδιού να είναι ασφαλές και προστατευμένο, όπως η αποτυχία να ανιχνεύσει τη θυματοποίηση του παιδιού από άλλους ή η αποτυχία να παρακολουθήσει τις βασικές ανάγκες του παιδιού,
6. οποιαδήποτε άλλη σωματική κακοποίηση, σωματική παραμέληση ή σεξουαλική κακοποίηση που περιλαμβάνει επίσης συναισθηματική αδιαφορία.

Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ενσωματώνει πράξεις του φροντιστή που αρνούνται συστηματικά και αδικαιολόγητα στο παιδί τις ευκαιρίες να ικανοποιήσει τις ανάγκες του για αλληλεπίδραση/επικοινωνία με συνομηλίκους ή ενήλικες εντός ή εκτός σπιτιού. Η απομόνωση περιλαμβάνει τα εξής:

1. τον περιορισμό του παιδιού ή την επιβολή αδικαιολόγητων περιορισμών στην ελευθερία κίνησης του παιδιού στο περιβάλλον του,
2. η επιβολή αδικαιολόγητων περιορισμών ή περιορισμών στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με μέλη της οικογένειας, συνομηλίκους ή ενήλικες στην κοινότητα.
3. οποιαδήποτε άλλη σωματική κακοποίηση, σωματική παραμέληση ή σεξουαλική κακοποίηση που περιλαμβάνει επίσης την απομόνωση του παιδιού, όπως η παρεμπόδιση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης του παιδιού με συνομηλίκους λόγω της κακής φυσικής κατάστασης ή του διαπροσωπικού κλίματος του σπιτιού.

Η ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΗ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ περιλαμβάνει πράξεις των φροντιστών που αγνοούν, αρνούνται να επιτρέψουν ή δεν παρέχουν την απαραίτητη θεραπεία για τα προβλήματα ή τις ανάγκες του παιδιού σε θέματα ψυχικής υγείας, ιατρικής και εκπαίδευσης. Αυτό περιλαμβάνει τα εξής:

1. αγνόηση της ανάγκης, παράλειψη ή άρνηση να επιτραπεί ή να παρασχεθεί θεραπεία για σοβαρά συναισθηματικά/συμπεριφορικά προβλήματα ή ανάγκες του παιδιού,
2. αγνόηση της ανάγκης, παράλειψη ή άρνηση να επιτραπεί ή να παρασχεθεί θεραπεία για σοβαρά προβλήματα ή ανάγκες σωματικής υγείας του παιδιού,
3. αγνόηση της ανάγκης, παράλειψη ή άρνηση να επιτραπεί ή να παρασχεθούν υπηρεσίες για σοβαρά εκπαιδευτικά προβλήματα ή ανάγκες του παιδιού,
4. οποιαδήποτε άλλη σωματική κακοποίηση, σωματική παραμέληση ή σεξουαλική κακοποίηση που περιλαμβάνει επίσης παραμέληση της ψυχικής υγείας, ιατρική ή εκπαιδευτική παραμέληση του παιδιού.

Η APSAC προσθέτει την ακόλουθη προειδοποιητική σημείωση στις εκδόσεις της για την ψυχολογική κακοποίηση:

Είναι αμέλεια, ακόμη και απερισκεψία για δικαστή, δικηγόρο, κηδεμόνα, σύμβουλο ή άλλον επαγγελματία να παραθέσει ή με άλλον τρόπο να παρερμηνεύσει το παρόν ή οποιοδήποτε έγγραφο ή δημοσίευση της APSAC σχετικά με την ψυχολογική κακομεταχείριση ως υποστήριξη ή ακόμη και προς παροχή αξιοπιστίας σε διάγνωση ή διαπίστωση «γονικής αποξένωσης». Για να διαπιστωθεί ότι ένας γονέας έχει διαπράξει ψυχολογική κακοποίηση του παιδιού σε μια προσπάθεια να παρεμποδίσει τη σχέση του παιδιού με τον άλλο γονέα απαιτούνται άμεσες αποδείξεις της συμπεριφοράς του γονέα, όπως σημαντική δυσφήμιση, προσπάθειες υπονόμευσης της σχέσης του παιδιού με τον άλλο γονέα, προσπάθειες να πείσει το παιδί να προβεί σε ψευδείς ισχυρισμούς για κακοποίηση ή άλλη εξαιρετικά επιζήμια συμπεριφορά του άλλου γονέα. Η αποφυγή ενός γονέα από το παιδί δεν αποτελεί επαρκή απόδειξη ψυχολογικής κακοποίησης από τον άλλο γονέα. Οι επαγγελματίες που αναζητούν καθοδήγηση σχετικά με αυτά τα ζητήματα μπορούν, ως σημείο εκκίνησης, να μελετήσουν τη Δήλωση Θέσεων της APSAC του 2016 με θέμα «Ισχυρισμοί κακοποίησης παιδιών και βίας μεταξύ συγγενικών προσώπων στο διαζύγιο/λύσεις γονικών σχέσεων» και άλλες σχετικές δημοσιεύσεις.

Πηγή: https://apsac.org/apsac-announces-revisions-to-its-definitions-of-psychological-maltreatment/