Βιβλιογραφία

Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού: Πρωτόκολλο και Οδηγός για τη Διερεύνηση, Διάγνωση Και Διαχείριση Περιστατικών Κακοποίησης & Παραμέλησης Παιδιών (ΕΣΑ-ΚΑΠΑ-Π)

Στη συντριπτική πλειονότητα τα παιδιά γνώριζαν τον δράστη (93,0%) και μόνο στο 7% των περιπτώσεων ο δράστης τους ήταν άγνωστος. Στο 38,2% των καταγγελιών ο υπαίτιος της κακοποίησης φαίνεται να είχε σχέση συγγένειας με το παιδί. Ειδικότερα, ως δράστης παρουσιάζεται ο πατέρας του παιδιού (15,1%) και στο 19,6% κάποιος άλλος συγγενής του (θείος, ξάδερφος κ.ά.). Ορισμένες καταγγελίες κακοποίησης αφορούν στη μητέρα του παιδιού ως δράστη (1,5%).

Έρευνες δείχνουν πως ένα παιδί θύμα σεξουαλικής κακοποίησης μπορεί να επαναθυματοποιηθεί κατά μέσο όρο 14 φορές(!). Καλείται ξανά και ξανά, ανακαλεί, ξαναζεί και καταθέτει την τραυματική του εμπειρία μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μπορεί να περιμένει ακόμα και 10 χρόνια μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή του.

Διεθνείς Επιστημονικοί Φορείς και Οργανισμοί επισημαίνουν ότι η γονεϊκή αποξένωση είναι αντιεπιστημονική ψευδοθεωρία και καταδικάζουν τη χρήση της σε αντιδικίες για την επιμέλεια παιδιών, καθώς αυτή παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών και των προστατευτικών γονέων.

Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού: Πρωτόκολλο και Οδηγός για τη Διερεύνηση, Διάγνωση Και Διαχείριση Περιστατικών Κακοποίησης & Παραμέλησης Παιδιών (ΕΣΑ-ΚΑΠΑ-Π)

Σχετικά με εμάς

Categories

Tags

Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού: Πρωτόκολλο και Οδηγός για τη Διερεύνηση, Διάγνωση Και Διαχείριση Περιστατικών Κακοποίησης & Παραμέλησης Παιδιών (ΕΣΑ-ΚΑΠΑ-Π)

Σχετικό Άρθρο

H APSAC (Αμερικανική Επιστημονική Κοινότητα για την Κακοποίηση των Παιδιών) Αναθεωρεί τους Ορισμούς της Ψυχολογικής Κακοποίησης

Η “υποβολιμότητα” της μνήμης των παιδιών για το άγγιγμα: Μνήμες: “Εμφύτευση”, διαγραφή και αλλαγή αναμνήσεων.

Η Αυστραλία Καταργεί το Τεκμήριο της Ισότιμης και Ισόχρονης Συνεπιμέλειας Προτάσσοντας το Συμφέρον του Παιδιού, 20 Χρόνια Μετά.